به گزارش تحریریه، «راسل ا. برمن» عضو ارشد «مؤسسه هوور» و مشاور ارشد سابق در ستاد برنامه ریزی سیاسی وزارت امور خارجه دولت آمریکا، در مقاله‌ای تحلیلی با اشاره به جنگ اوکراین با روسیه و حملات نظامی اسرائیل علیه حماس و نگرانی هایی که این دو جبهه برای سیاست خارجی آمریکا ایجاد کرده اند، نوشت: از نظر منافع ملی آمریکا، اوکراین و غزه دو جبهه یک جنگ واحد هستند که در آن ائتلاف روسیه، ایران، چین و کره شمالی در تلاش است قدرت آمریکا را کاهش دهد. با این حال، در هفته‌های اخیر، نوعی عدم تقارن در سیاست آمریکا در مورد این دو جبهه در حال شکل گیری است.

ایرنا به نقل از این مرکز پژوهشی آمریکا افزود: تاکنون، دولت بایدن تلاش کرد تا اوکراین را انجام اقدامات تشدیدکننده‌ جنگ که ممکن است روسیه را تحریک کند، بازدارد و از این راه خطوط قرمز مسکو را با کمال میل پذیرفته است. با این حال، پیشنهاد آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا در سفر اخیرش به کی‌یف، مبنی بر این که اوکراین باید اجازه داشته باشد از سلاح های آمریکایی برای حمله به داخل روسیه استفاده کند، ‌نشان دهنده یک تغییر (در رویکرد آمریکا) در قبال اوکراین بود.

برمن در ادامه این مقاله نوشت: این افزایش حمایت آمریکا از اوکراین پیروی از حرکت مشابهی از سوی بریتانیا و لحن جنگ‌طلبانه‌تر فرانسه است. همچنین دولت جو بایدن، ‌رئیس جمهوری آمریکا، باید برای بدترین سناریوها که ممکن است شامل صحنه‌هایی در فرودگاه کی‌یف بوده و یادآور آنچه در کابل در جریان خروج آمریکا از این کشور رخ داد، ‌آماده باشد. این نتیجه برای اوکراین یک تراژدی خواهد بود و همچنین به امیدهای (انتخاباتی) بایدن پایان می دهد.

در ادامه این گزارش آمده است: در حالی که به نظر می رسد دولت (آمریکا) در حال کاستن از راهبرد کنترلی خود بر اوکراین است، اما تلاش‌های خود برای مدیریت دقیقتر عملکرد اسرائیل در جنگ در غزه را افزایش داده است. در واقع، بیانیه بلینکن در کی‌یف دقیقاً برخلاف پیام او در باره اسرائیل است. بایدن و پس از او لوید آستین، وزیر دفاع او و جان کربی، سخنگو و هماهنگ کننده ارتباطات راهبردی شورای امنیت ملی آمریکا تاکید کرده بودند که اگر اسرائیل عملیاتی را در رفح آغاز کند، از ارسال تسلیحات به آن خودداری خواهند کرد. در پی انتقاد شدید کنگره در رابطه با قطع احتمالی ارسال تسلیحات به این متحد در جنگ، افرادی در دولت آمریکا تلاش کردند تا این تهدید را سبکتر کنند. با این وجود، اصل پیام بدون تغییر باقی مانده است، چرا که دولت (آمریکا) نمی خواهد اسرائیل نیروی نظامی باقیمانده حماس را از بین ببرد. به نظر می‌رسد همان دولتی که در اوکراین به شدت در حال جنگ‌طلبی است، رویکرد صلح طلبانه‌تری را در غزه پیش گرفته است.

برمن با مطرح کردن این سوال که «آیا ممکن است دولت (آمریکا) به حماس تضمین امنیتی دهد؟» افزود: در این مورد نگرانی‌های انتخاباتی مطرح است، زیرا، ظاهرا دولت آمریکا در صدد است برای جلب نظر رای‌دهندگان عرب-آمریکایی و حفظ آرای کالج انتخاباتی ایالت میشیگان (با جمعیت بالای مسلمان و عرب -آمریکایی) اسرائیل را مهار کند. این جا است که می توان فهمید چگونه دولت به نسخه ای از سیاست باراک اوباما (رئیس جمهوری اسبق آمریکا) در نزدیک شدن به ایران متعهد باقی مانده و مایل است از دارایی های ایران، حماس در غزه و حزب الله در لبنان محافظت کند. بنابراین، برای این دولت، مماشات غیرمستقیم با ایران از طریق سیاست حماس مهمتر از دستیابی به امنیت اسرائیل به نظر می رسد.

نویسنده مماشات مقامات آمریکا با ایران را در تضاد با منافع واشنگتن توصیف کرده و ادعا کرد که فشار برای ایجاد یک کشور فلسطینی ممکن است به ایجاد حامی دیگری برای ایران در خاورمیانه بیانجامد و از سوی دیگر کشورهای منطقه از دست برتر ایران در منطقه ناراضی هستند.

وی در بخش دیگری از این مقاله نوشت: از طرف دیگر، با توجه به این که رقبای بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر (رژیم) اسرائیل، متعهد به تضعیف حماس هستند، بنابراین، دستور کار مماشات (با ایران) که توسط دولت بایدن ترویج می‌شود، با مقاومت منطقه‌ای مواجه شده و بعید است که اجرا شود.

این گزارش در پایان چنین نتیجه گیری کرد: گام‌های بعدی در خاورمیانه هرچه باشد ما شاهد نمونه دیگری از توانایی محدود واشنگتن برای تأثیرگذاری بر رویدادها هستیم. همانطور که دولت بایدن در سال ۲۰۲۱ در تلاش‌های خود برای منزوی کردن عربستان سعودی و محمد بن سلمان، ‌ولیعهد آن کشور شکست خورد، احتمالاً در تلاش‌های خود برای میانجی‌گری در جنگ غزه و مداخلاتش برای تضعیف نتانیاهو نیز به بن‌بست خواهد رسید. در همین حال، با توجه به تصویر بزرگتر سیاست خارجی ایالات متحده تضاد میان مماشات در غزه و تشدید بالقوه در اوکراین، گواهی از سردرگمی عمیق دولت بایدن در استراتژی کلی آن است.

پایان/